Om half acht wakker. Het wordt steeds later. Wat een heerlijk hotel, hier had ik met gemak wat langer kunnen zitten. We doen rustig aan, gaan onder de enorme douche die nóg lekkerder is dan thuis en daarna beneden eten. Beetje kleine ruimte maar we vinden een tafeltje en ze hebben best lekkere dingen.
We krijgen bericht van mijn arts dat mijn bloed inmiddels te dun is. Als ik ga bloeden uit welk lichaamsdeel dan ook, moet ik meteen naar een ziekenhuis en hij mailt een recept voor vitamine K wat ik moet nemen, dat zou je bloed weer iets dikker moeten maken.
Lekker rustgevend idee als je op weg bent naar de middle of nowhere. Ik vind het eigenlijk heel eng maar doe stoer om vooral Derk niet ongerust te maken.
De injecties moeten nog maar 1x per dag en ik moet beginnen met pilletjes die we al eerder bij Yellowstone hadden opgehaald.
Tegen elven verlaten we het hotel. We halen bij de Walmart nog wat te drinken, waaronder het Mountain Dew frisdrankje dat Derk graag eens wil proberen. Wij verschillende apotheken vragen we om vitamine K. Helaas vinden we het nergens. Op goed geluk maar door en hopen dat ik het overleef dan….
En dan maar weer gaan met die banaan. Deze keer gelukkig redelijk grote weg waar je 75 MPH mag dus dat schiet beter op dan gisteren.
Het is zo grappig dat je een uur in ’the middle of nowhere’ kan rijden en dan ineens zijn daar benzinestations, winkeltjes en een paar restaurantjes en zefs een ‘pettingfarm’ met zebra’s, lama’s, ezels, hertjes etc
Bij de DQ halen we wat te drinken (de smoothies zijn er heerlijk!) en kijken bij de dieren.
Dan rijden we weer verder, onderweg krijgen we nog een megabui op ons dak. Sowieso is het vrij fris buiten. Ik dacht ook hier rond de 30/35 graden te treffen maar het is rond de 17.
Het hotel is in westernstijl opgetrokken en ziet er wel leuk uit. De schoonmaakster is nog met onze kamer bezig dus we moeten even wachten. Het duurt nogal lang en ze verontschuldigt zich dat het haar eerste dag is. Okee, misschien moeten ze haar ook leren om niet een hele fles Febreze leeg te spuiten in een kamer. Gatver wat een lucht!
We trekken wat warmers aan (lange broeken en vesten) en vertrekken naar Bryce om alvast wat te bekijken voor het eten. Rond 17.00 komen we het park in met onze jaarpas en al na 50 meter zie ik een reetje (of hertje, sorry weet weer het verschil niet) met 2 jonkies.
Zo lief! Net Bambi.
We stoppen de auto en ik loop iets terug om foto’s te maken. Omdat wij stilstaan stoppen er meer auto’s om foto’s te maken.
Het is niet druk in het park. Bij elk viewpoint staan maar een paar auto’s en soms zijn we de enigen. Tjonge, Bryce leek mij niet zoveel. Rode rotsen…boring. Maar nee, er zijn veel naaldbomen (die ruiken zo lekker!) en in combi met die rotsen vind ik het eigenlijk erg mooi.
We maken dan ook ladingen foto’s bij Sunset Point, Inspiration Point en nog 10 points.
Ook zijn er weer veel soorten eekhoorntjes van klein tot groot. Ook blijven we herten zien, het is een goed tijdstip zo rond de schemering blijkbaar! Ze zijn prachtig met die grote oren. Soms staan ze te ver weg maar dan ineens staat er weer een bijna voor de auto. Pas nou op suffies!
Op een gegeven moment zien we zelfs sneeuw liggen, dat is weird!
We blijven tot 19.00 in het park. Derk heeft er een tijdje genoeg van en zeurt over honger en zit steeds irritant Amazing Grace te zingen. Alleen voor herten komt hij de auto nog uit.
Onderweg stoppen we bij een steakrestaurant waar we weer lekker eten. Vooral Derk heeft een megalerp vlees.
Net voor donker komen we weer bij ons hotelletje aan waar we weer ons verhaal doen en internetten. Het was weer een mooie dag en ik leef nog!! 🙂
