Super dag vandaag! Zeeleeuwen, zeeotters, zeehonden, een kolibrie, pelikanen én zeeolifanten gezien én eekhoorntjes gevoerd! En prachtige plekken gezien.
Ik was vroeg wakker en na weer chatten met Tom en alle mail e.d. checken, gaan douchen en hebben in het hotel een eenvoudig maar best lekker ontbijtje genuttigd. We zouden vroeg vertrekken maar de mannen slapen juist in de ochtend het lekkerst dus die zijn niet voor 9.00 wakker. Uiteindelijk is het dus weer 10.30 voor we weer uitchecken. Overigens zijn we al zo geoefend dat de koffers en de computer met alle snoeren en ijskastspullen in de koelbox zó gepakt zijn.
Als eerste rijden we richting strand om vanaf daar de Highway 1 (Pacific Coast Highway) te nemen
Het is er mooi en zo’n huis aan zee is toch wel een droom maar uiteindelijk blijkt dat de highway toch pas na Morro Bay begint, dus rijden we daar eerst heen. We vinden een mooie parkeerplek en lopen naar het haventje met piertje en shopjes. Uit het water steekt dan de enorme rots omhoog. We zien er ook auto’s op rijden, bijzonder.
Ik sta foto’s te nemen van een pelikaan als tot mij doordringt dat ik iets onbekends hoor. Hee wat is dat? Ooo zeeleeuwen…ze maken een bijzonder geluid. Maar waar komt het vandaan? We zien er een paar zwemmen en een stuk verder de zee in, is een houten vlonderding waar er een aantal op liggen maar dat is net iets te ver weg voor een leuke foto.
We wandelen wat verder, het is trouwens verrekte koud. Na de laatste week rond de 24 graden gehad te hebben is het nu maar 16 denk ik met een koude zeewind. Op de pier achter glas in de zon is het echter heerlijk en we nemen een bakje clam chowder (soep)
Als we daarna terug lopen zien we 2 zeeleeuwen liggen voor onze neus. Leuk, de eerste zeeleeuwenfoto!
In de auto besluiten we nog iets verder naar Morro Rock te rijden en ik wil daar stoppen om een foto de andere kant op te maken. Als we stil staan zie ik wat in het water. Wat is dat, een zeehondje? Nee, kleiner. Shit, otters! Ik spring de auto uit. O, zoals ik al eens eerder heb gezegd, zeeotters zijn mijn favo-dieren. Ik vind ze zó leuk en had niet durven hopen dat ik er een in het wild zou zien.
Ik maak een lading foto’s maar het is lastig foto’s te maken van iets dat maar een klein beetje boven het water uitsteekt. Een van de 2 heeft een kleintje op zijn buik. Ze zijn zo schattig, lekker drijven, beetje wassen, beetje kriebelen.
Rond de rotsen waar wij op staan om de foto’s te maken lopen ook weer tig eekhoorntjes. Ja, jullie zijn ook leuk.
Na 30 foto’s gaan we toch maar verder
Mijn dag kan niet meer stuk.
Langs de weg ter hoogte van San Simeon is een strand waar wel eens zeeolifanten liggen. Daar willen we ook kijken dus we letten goed op bordjes langs de weg. Overigens is deze weg zo mooi, dat je rustig elke 100 meter kunt stoppen voor een mooie foto. Wat we af en toe natuurlijk ook doen. Voorbij San Simeon zien we inderdaad het strand en het ligt mega vol! Zeeolifanten zijn aan het vechten in de zee en er liggen er een aantal op het strand. Ook ligt er een kudde zeehondjes. O, die zijn ook zo schattig. Ook hier weer véél foto’s en Huub filmt er ook wat. Derk vindt het ook wel echt gaaf om deze dieren in het wild te zien. Die zeeolifanten zijn zo groot en log.
We rijden weer door, moeten onderweg plassen en stoppen bij een restaurantje waar ook hot tea schijnbaar heel lastig is. Ik geloof dat ik het maar opgeef dat hier te bestellen, ice tea is veel logischer.
Volgende stop op de planning is het Julia Pfeiffer State Park. Ook hier is niet duidelijk waar het precies zit. (the highway 1 gaat langs zee en rotsen, niet langs plaatsen en er zijn ook geen afslagen) We zien het gelukkig op tijd, vinden een parkeerplaats (altijd handig) en trekken onze wandelschoenen aan. Beetje overdreven, op mijn slippers had ook best gekund maar dat wisten we niet zeker. Het was een kwartier lopen denk ik en dan zie je toch wat….prachtig! Wel echt een van de mooiste plekken die ik ooit heb gezien. Een strandje met een waterval die op het zand uitkomt en een prachtig blauwe zee.
Zucht, wat mooi allemaal.
Na deze mooie wandeling stoppen we onderweg nog af en toe. Op een mooi uitzichtpunt lopen weer hele kleine eekhoorntjes (ik heb deze vakantie echt 10 verschillende soorten gezien)
Je mag wild life eigenlijk niet voeren maar ik heb een zakje met stukjes pinda bewaard (zat bij een ijsje van de Mac) en ik voer ze een paar stukjes en Derk later ook. Ze vinden pinda’s érg lekker en bijten af en toe bijna in mijn vinger. Ze zien er nogal skinny uit dus volgens mij kunnen ze best wat bijvoedering gebruiken. Het levert in elk geval leuke foto’s op en daar gaat het om. (foei, slechte dierenbeschermer)
Uiteindelijk rijden we toch maar eens door naar het hotel in Monterey waar het al 18.30 is als we aankomen. We checken internet…doet het niet…dan maar eten. Op naar de pier wat een kwartier lopen zou moeten zijn. We lopen eerst totaal de verkeerde kant op en later ook nog een stuk om, waardoor we er ruim een half uur over doen. Leuke Fisherman’s Wharf waar we ook 4 jaar geleden al eens zijn geweest. Bij een restaurant is er een wachttijd van 20 minuten
Ze schrijven onze naam op en we lopen weer verder op de pier. Zien trouwens weer een zeeotter in de zee én 2 ruziënde zeeleeuwen en komen langs een restaurant wat er ook lekker en gezelig uit ziet en waar ze ons gratis toetjes beloven. Als we akkoord gaan met een hoge tafel aan het raam, is er ook meteen plek. Okee, jammer voor het andere restaurant…we gaan hier eten.
We eten er lekker vis, kijken dieren in de zee en mensen op de pier (erg leuk) en ook de desserts zijn jummie. Pas na 22.00 uur zijn we pas weer in de kamer. Internet doet het nu ook en ik plaats vast wat foto’s maar voor het uitgebreide verhaal ben ik te moe. Morgenochtend maar.
Morgen gaan we naar San Francisco, onze eindbestemming. Raar idee. Het ging zo snel terwijl we als we terugdenken aan de eerste dagen en het al weer eeuwen geleden lijkt. We hebben zoveel gedaan en gezien. Ik ben erg blij met dit blog. Kan ik het zelf ook teruglezen want je vergeet het anders zo !
