We zijn redelijk vroeg wakker. Om 7.30 uur begint er ook iemand luid te boren. Ze zijn bezig met het renoveren van dit hotel. Heel fijn en het wordt vast heel mooi maar even rustig als wij nog niet helemaal wakker zijn! Na het ontbijt dat inclusief is en best redelijk goed, gaan we dan ook met gieren banden door naar de volgende locatie, de Niagara Falls! De weersvoorspellingen zijn heel beroerd, thunderstorms, floods en nog meer ellende. Gaan we naar de watervallen, zien we ook echt alleen maar water vallen ..
….
Onderweg nemen we een detour langs Lake Ontario. Megagroot is dat en er liggen prachtige huizen aan! We komen ook nog langs een echt strand met lifeguards. Het is trouwens nog steeds droog.
Het laatste uur richting Niagara begint het wel te plensen. En flink. Tegen 14.00 uur zijn we bij het hotel en wordt het wat lichter. Het hotel is een heus Casino en resort. Het doet qua grootte wel echt denken aan een hotel in Las Vegas met veel restaurants en winkels etc. We checken in en ik verwacht eigenlijk niet veel van de kamer. Ik heb het een tijd geleden geboekt via Hotwire. Dat is een site waar hotels hun kamers goedkoop op aanbieden zonder hun naam bekend te maken. Zodat het geen slechte reclame is dat ze goedkoop zijn. Normaal kost een kamer hier vanaf 180 euro, ik heb 70 betaald. Aan de omschrijving die er bijstaat kun je met wat puzzelen wel ontdekken welk hotel het wordt. Half verwacht ik dat ze ons een kamer naast de lift zullen geven ofzo.
Maar nee, een prachtige kamer op de 18e verdieping met een mooi uitzicht en ramen tot op de grond. De badkamer is helemaal mooi en de kamer heeft zelfs een aparte make-up hoek.
We relaxen een half uurtje en gaan dan een kwartiertje lopen naar de watervallen. Volgens de receptioniste moeten we door het casino naar buiten voor de korste route. Een medewerker vraagt aan Derk hoe oud hij is. Uhm 18. Okey you need an escort. En door zijn portofoon of hoe heet zo’n ding, roep hij een escort voor Derk. Derk hoopt op een mooie dame met weinig kleding. Helaas, een oude mannelijke bewaker loopt met ons mee door het casino waar we er weer uit mogen. Tjonge wat een toestand! We hebben jassen en plu’s mee maar het is en blijft droog. We hebben echt mazzel met het weer steeds! Het eerste dat ik zie en op de foto zet is een…. eekhoorntje. Ja, ze blijven leuk! Vlak erachter zijn de Falls! Wow groot en toch ook wel erg indrukwekkend
Wat een kracht en herrie. We gaan ook naar de Lookout, kost normaal 1,00 maar omdat we zeggen dat we morgenochtend the Maid of Mist gaan doen mogen we van een vriendelijke man gratis naar boven.
Je kunt een stuk verder met de brug naar de overkant (Canada dus) voor 6,00 p.p. en dat waren we eigenlijk van plan. Ik zie echter waar die brug is, hoe lang de brug en ook hoever je in Canada weer de andere kant op moet. Ook is het door alle regen megavochtig en het zweet loopt ons nu al over de rug. We besluiten dus om terug naar het hotel te lopen en de auto op te halen. Met de auto gaan we over de Rainbowbridge, dat kost 3,25 voor ons samen. Apart, met de auto is dus goedkoper dan lopend….. Ook zou je lang in een rij staan omdat je je paspoort moet laten zien. We rijden echter zo door, krijgen stempels in ons paspoort en hop weer door! De Canadese kant is een stuk drukker en toeristischer. Ladingen restaurants, winkels etc. Beetje Las Vegas-achtig. We gaan er eten bij een Outback
Erg lekker maar ik weet niet of het aan Canada ligt of de locatie of waarschijnlijk beide maar de prijzen zijn hier flink hoger dan elders. We houden het daarom maar bescheiden en deze keer geen dessert.
Na het eten willen we nog foto’s hebben van de watervallen van deze kant. Parkeren $20.00. Ja doei, voor 10 minuten gaan we dat niet betalen. Huub gooit Derk en mij eruit en wij gaan foto’s maken. Huub haalt ons een kwartiertje later weer op. Deze kant is eigenlijk mooier. Ook alles eromheen, parken etc. zijn in Canada mooier. Ik had eigenlijk ook foto’s willen maken van de watervallen wanneer ze ’s avonds verlicht zijn. Maar daar is het net te vroeg voor en we zijn eigenlijk weer te moe om daar straks weer naartoe te lopen.
We gaan dus weer terug, weer langs de controle die ons vraagt wat we hebben gedaan en of we wat hebben gekocht. Dan staat hij heel moeilijk in mijn paspoort te kijken en roept er iemand bij. Ik schrik al maar dan vindt hij toch de stempel dat ik vorige week Amerika in ben gekomen en niet alleen maar 2 jaar geleden. Oeps had ik bijna in de bak gezeten. Zou toch lullig zijn.
Eenmaal weer in het hotel schrijf ik het verhaal en zoek de foto’s uit. Sorry, het zijn er veel vandaag.
Huub geniet in de stoel voor het raam van het uitzicht en bekijkt de route voor morgen en de mannen gaan nog beneden een ijsje halen. Het was weer een mooie dag, we genieten nog steeds!
