15 april: Horseshoe Bend en Antelope Canyon

Vandaag is de dag waar ik erg naar heb uitgekeken. Twee locaties die bijzonder fotogeniek zijn en waar ik al heel lang graag naartoe wil!

Maar de eerste afspraak is pas om 13.00 uur dus geen haast. ’s Morgens spreek ik eerst beide zoons via Whatsapp. Zo te horen redden zij zich uitstekend zonder ons.
Dan gaan we douchen, aankleden en ontbijten. Officieel het meest uitgebreide gratis ontbijt hier tot nog toe.

Tijdens het ontbijt hebben we een was aangezet en erna gaat de boel in de droger. Wij relaxen lekker op onze kamer.

Wanneer de boel schoon is en weer is opgeruimd, gaan we eens bij Lake Powell kijken met de Wahweap Marina. Ook hier is onze parkenpas geldig. Ook dit is weer prachtig. Helaas is het weer wat neveliger dan gisteren.

Lake Powell

We kijken op wat verschillende uitkijkpunten, dan zie ik een gekke vogel. Hij rent heel hard en is slecht op de foto te krijgen. Ik ken ‘m nog van vroegere tekenfilms: roadrunner! En inderdaad; miep miep, hij is weg.

racevogel

Dan gaan we even terug naar onze kamer voor we op tijd bij de Antelope Tours moeten zijn. Even relaxen en wat eten en drinken. Om 13.00 uur zijn we dan bij het kantoor achter de pizzahut en melden we ons. We krijgen een blauwe kaart in onze handen geduwd. Heel vriendelijk zijn ze niet op het kantoortje. Hopelijk is onze tourguide straks wél aardig. Ik heb verhalen gelezen dat mensen vonden dat ze als vee door de Canyon werden gedreven. Ik heb mij hier erg op verheugd en hoop echt dat het mee zal vallen.

Dan meldt zich Sunny, een stevige Indiaan (het zijn overigens allemaal Indianen die er werken, de Canyon ligt in het land van de Navajo indianen).

We moeten in truck 4 gaan zitten met ons groepje van 10 man.

De eerste 10 minuten gaan over de snelweg. Ik heb spijt dat ik geen vest of jas aan heb. In een open truck is het best fris. De tweede 10 minuten gaan over zand en stenen. We worden flink door elkaar geschut.

En dan zijn we er! Sunny vertelt dat we op de heenweg door de Canyon zoveel foto’s mogen maken als we willen maar terug gaan we er zo snel mogelijk uit.

We gaan naar binnen. Wow, wat is dit cool! Ik heb er zoveel mooie foto’s van gezien maar hier lopen geeft mij kippenvel.

Ik maak foto’s met mijn mobiel én met mijn fototoestel. Op mijn mobiel zien de kleuren er raar uit. Sunny ziet het ook, tikt wat dingetjes aan die ik nog nooit had ontdekt op mijn telefoon en wow, de kleuren staan goed! Thanks Sunny.

Ook bij anderen neemt hij alle tijd om te helpen, laat zien van welke plek je de mooiste foto’s krijgt en maakt ook wat foto’s van wie wil. Ook mogen we vragen stellen en vertelt hij over het ontstaan van deze Canyon. Ik krijg geen moment het gevoel dat we erdoorheen moeten rennen.

We zijn ongeveer 5 kwartier in de Antelope Canyon geweest en toen ging de tocht weer terug. Wat was dit gaaf!

Huub wil nog even bij de Glenn Canyon Dam kijken dus daar rijden we heen. Ik vind het niet heel spannend. Zal wel een mannending zijn.

Overigens ligt alles hier vrij dichtbij elkaar. Steeds maar 5 minuten rijden ofzo.

Na het bezoek aan de dam gaan we naar onze kamer. Weer even lekker bijkomen. Mijn schouder doet pijn van het vele fotograferen. (Verder gaat het wel redelijk met arm en schouder. Het ontbreken van elk huishoudelijk werk en veel computerwerk helpt gelukkig. Slapen is nog wel shit.)

Om 18.15 gaan we naar de Horseshoe Bend. Je kunt er parkeren en dan moet je een zanderige heuvel op. Daarna een heel lang stuk naar beneden. Oeps, dit moeten we straks weer omhoog klimmen….nou ja dat zien we dan wel. En dan zien we het! Wow! Ik maak foto’s van een meter van de rand van het ravijn vandaan en ik sta letterlijk met trillende knieën. Zo mooi maar ook zo eng. Er is geen reling niks. Per jaar schijnen er wel wat mensen naar beneden te storten hier. Als je ook ziet wat sommige mensen doen voor een foto! Eigenlijk verbaast het mij dat het er niet een paar per dag naar beneden donderen.

De sunset is om 19.00 uur. Helaas is het vrij bewolkt en zien we er niet heel veel van. Maar ik ben blij met de foto’s! Wow, 2 dingen van mijn bucketlist kunnen afstrepen vandaag!!

Dan begint het echt donker te worden en wordt het tijd de zware tocht terug te gaan doen. Onderweg staan 3 bankjes en daar gaan we 2 minuten zitten om even bij te komen en dan weer door. Op de foto kun je redelijk zien wat een eind het is. We redden het en gaan dan met de auto naar een Denny’s om even wat te eten.

In het hotel zetten we de foto’s op de computer. Helaas is het internet zo slecht dat de laptop het niet doet. Dit verhaal heb ik in 3 delen op mijn telefoon geplaatst. Foto’s volgen dus later. Waarschijnlijk pas veel later want we vertrekken zo naar de Grand Canyon waar we geen internet hebben op de kamer! Misschien dat ik iets kan plaatsen in de Lobby. Zo niet dan horen jullie donderdag pas weer van ons!!