Ja, de vakantie is eindelijk begonnen na 11 maanden wachten! 

Onze zoon Tom heeft ons naar Schiphol gebracht waar we iets na zevenen in de ochtend arriveerden. Afscheid genomen en via een incheckbalie ingecheckt en de bagage in de drop off apparaten gedaan. Door de controle en later ook nog een zelf paspoort controle scan ding. Dat hadden we nog niet eerder gehad. Maar alles ging voorspoedig en om 8.00 uur konden we op zoek naar een ontbijtje bij Bread!

Daarna nog maar een eind gewandeld en wat shops bekeken. Om 9.35 zouden we gaan boarden maar dat liep uit omdat de crew was vertraagd bij de Security. Bijzonder….

Uiteindelijk gingen we 50 minuten te laat de lucht in.

We hadden 3 stoelen met zijn tweeën dus dat was lekker en ook de comfortstoelen bevielen goed 

Wij moesten er hier uit om door de immigrations te gaan en daarna zouden we verder vliegen naar Miami en daar om 17.20 aankomen.

We hebben denk ik 1,5 uur in de rij gestaan tot we aan de beurt waren. Om ons heen waren ook mensen die door zouden reizen naar Miami en we grapten al dat we hoopten dat het vliegtuig op ons zou wachten. Eindelijk waren we dan aan de beurt. Vingertoppen rechts, duim rechts, Vingertoppen links, duim links, fotootje en gaan……. uhm, nee toch niet. Onze paspoorten kregen we niet terug en we moesten mee naar een ruimte met andere “criminelen”. Zoals je het kent van op tv van Border Control. Ik zei nog dat het vliegtuig naar Miami op ons wachtte maar de meneer zei dat ik wel mocht gaan maar dan zonder Huub. O nee, dat toch maar niet, ik wacht wel.

Daar zaten we dan achter glas. Iedereen zag ons zitten. In dezelfde ruimte zaten ook 3 Nederlandse jongens uit ons vliegtuig met Pakistaanse achternamen. Zij werden om de beurt aan de tand gevoeld over wat ze kwamen doen en wat ze thuis voor werk en opleiding deden en dat 10 x. De eerste jongen zat al 20 minuten in de verhoorkamer! Later kwamen ook nog een moeder met dochter.

Vanwege trombose tijdens een eerdere reis naar Amerika had ik injecties mee met bloedverdunners. Ik dacht nog dat dat het zou zijn en dat we die koffer op Huubs naam hadden gezet. We hebben er echt heel lang gezeten en uiteindelijk ook nog wel moeten lachen met die andere gasten. Het verbroedert toch, zo samen in de cel! We maakten ons alleen wel zorgen over het vliegtuig. Dat had allang weg moeten zijn. Zouden ze wachten en zo ja, hoe lang?

De jongens mochten weg en de officer liep ook weg en kwam vervolgens nooit meer terug! Joehoe!! Pas weer een half uur later werd Huub bij een vrouw geroepen en bleek dat zijn vingerafdrukken werden gematcht in het systeem met een of andere crimineel. Ze moeten dan checken of je het kunt zijn. Het ligt schijnbaar aan hun slechte apparatuur. Lekker dan.
Uiteindelijk kregen we dan toch onze stempels en mochten we gaan! Yeeha!

Toen nog onze koffers ophalen, weer in een rij, eigenlijk waren we ervan overtuigd dat het vliegtuig weg zou zijn. We hadden afgesproken dat we een andere vlucht zouden nemen mits deze binnen 2 uur vertrok, anders zouden we gaan rijden en een auto regelen. 

Toen we bij nog redelijk relaxt bij de balie van Tui kwamen riepen ze al van afstand “Miami?” Yes! En ze juichten met zijn allen daar. Zo fijn dat ze blij waren ons te zien. Koffers daar weer ingecheckt en weer door de Security. Eenmaal in de hal hadden we geen idee waar we heen moesten maar we werden van afstand geroepen en kwamen als allerlaatste aan boord, op de tijd dat we al lang in Miami hadden moeten zijn. Ze hebben 2 uur op ons gewacht!

De medepassagiers die bij ons in de rij hadden gestaan, waren ook helemaal blij voor ons. Dat was wel heel lief want je bent eigenlijk bang dat iedereen boos op je is.
Toen we zaten, kwam het sein; boarding complete en konden we eindelijk onze reis vervolgen.

Het was nog maar 3 kwartier vliegen en om 19.30 uur arriveerden zowaar zelfs onze koffers als eerste! Elk nadeel heb ze voordeel. 🙂
We hadden de auto gehuurd bij Hertz en we zijn Goldmember. In principe betekent dat, dat je dan meteen naar de auto’s kunt gaan en dat je naam daar dan bij staat met het nummer van de parkeerplek met de auto die je mee kunt nemen. Je voelt ‘m al. Natuurlijk staat onze naam er niet bij. Gelukkig is er daar ook een kantoortje voor Goldmembers dus dan maar daar naar binnen. Inmiddels waren we al 22 uur wakker en hadden we het eigenlijk wel een beetje gehad. De dame achter de balie ging het alsnog regelen. We hadden al betaald maar ze moest onze credit card belasten voor dat bedrag met $200.00 extra voor ’the just in case’. En dat lukte niet. Credit card zei nee.

Volgende credit card dan. Hhm nee ook niet. Wtf!? We hadden zelfs al extra geld overgemaakt! Afijn, Huub bellen naar de Visacard. Geen bereik of niet aangemeld. Bellen lukt ook niet. Grrrr. gaat lekker zo. Uiteindelijk lukte het met Marjolein haar telefoon gelukkig wel en bleek dat de Hertz mevrouw $7700 had willen reserveren in plaats van $1100. Tja dat vond Visa een beetje veel. Gelukkig maar! Uiteindelijk gaf Visa de boel weer vrij, mevrouw probeerde het opnieuw en hoezee het lukte en we kregen eindelijk de papieren mee van een mooie grijze Dodge Journey. Een aardige upgrade dus dat is dan wel weer fijn. Ook met zijn vieren passen we hier volgende week goed in.

Inmiddels tegen 21.00 uur (voor ons 3.00 ’s nachts) kwamen we bij ons Best Western hotel aan. Dit hotel had ik via Priceline geboekt voor minder dan de helft van de prijs bij Expedia. Ik ben dan toch altijd bezorgd dat we een kamer krijgen naast de lift of iets anders beroerds maar nee, een prachtige ruime rustige kamer met een zithoek, groot bed en keukentje. 

We hebben de koffers op de kamer gezet en zijn snel wat gaan eten bij de IHOP een blok verder. Ze hebben er niet alleen maar pannenkoeken. We hebben allebei iets simpels genomen en zijn daarna weer terug gesjokt naar het hotel en heel gauw gaan slapen!!

Temperatuur is trouwens heerlijk!