Ik voel mij een stuk beter maar nog zeker geen 100%. Ik ben bang dat ik mij zo beroerd voelde van de bloedverdunners en durf die eigenlijk niet meer te nemen. Maar ja dat kan ook niet. We besluiten maar weer een dokter te zoeken. Er blijken 4 kleine ziekenhuizen te zijn in Yellowstone! Wow…
We ontbijten in het hotel, basic maar het vult en dan via the North Entrance weer Yellowstone in. Het eerste waar we langskomen is Mammoth hot Springs. Daar staan al gelijk herten of the Elk (de in het Nederlands Wapitiherten heten). Grappig hoor, zo langs de weg. Daarna gaan we kijken bij de aparte witte vlakten met zoutkristallen en water wat erover stroomt. Ook daar zie ik onderweg weer een lief hertje! Zie alle foto’s hieronder! Daarna naar een ziekenhuisje daar vlakbij. We leggen het verhaal uit, ze checken mijn bloed en leggen uit dat het niet de bloedverdunners zijn maar de pijnstiller waar ik schijnbaar niet tegen kan. Goed, die nemen we dus niet meer. Ze doen daar meteen weer een injectie voor en Huub let goed op en gaat het verder 2x per dag doen bij mij. Na een uur gaan we weer door! Ze zijn trouwens allemaal superlief!

Daarna gaan we naar de Artist Paintpots, allemaal aparte watertjes met thermische activiteit wat kookt en bubbelt. Overal zie je stoomwolkjes uit de grond komen. Echt bijzonder allemaal!
Overal zijn houten looppaden, zodat je veilig kunt rondlopen

Elk bij Mammoth , ook Wapitihert genoemd

Het is trouwens prachtig weer, rond de 27 graden en in de schaduw is het heerlijk. Iedereen is echt relaxt en vriendelijk hier trouwens. Er heerst een gemoedelijk sfeertje.

Onderweg zie je af en toe een opstopping op de weg. Dan moet je vast je fototoestel pakken want dan weet je dat er iets te zien valt. Een elk, deer, bison of wat ook.

Vanmorgen heb ik trouwens een coyote gezien op 3 meter afstand. We reden er langs. Huub en Derk zagen het niet, helaas. Maar hopen dat we er nog een keer eentje zien. Want dat was wel echt gaaf!

Nog even ter extra informatie omdat ik vroeger altijd dacht dat Yellowstone een gewoon Park zoals Clingendael in Den Haag was; Yellowstone is groter dan België! Er zijn mensen die er 3 weken vakantie doorbrengen. Dus we proberen in onze 3/4 dagen slechts de hoogtepunten mee te krijgen

Lief hertje bij Mammoth

Je rijdt hele einden maar het is zo mooi allemaal en bijzonder genoeg ook zó afwisselend dat het constant genieten is. Als je iets leuks ziet, stap je uit. Er zijn meestal genoeg parkeerplaatsen.

Rond 17.00 kwamen we bij de lodges van the Old Faithful. The Old Faithful is de meest betrouwbare geiser in het park. Ongeveer elke 90 minuten komt hij tot leven.
We hebben een simpele cabin gehuurd met een 1-persoons en een (klein) 2-persoonsbed. Echt 200 meter bij de geiser vandaan. Het was klein en simpel maar eigenlijk ook wel knus en lekker aan de buitenkant van het bungalowgedeelte.
Om 18.15 hadden we een reservering in het beroemde hotel, de Old Faithful Inn. Deze is helemaal van hout gemaakt. We lopen er in 15 minuutjes heen langs de Old Faithful die we dan voor het eerst zien uitbarsten. Binnen in het hotel is het prachtig en we eten er heerlijk! Huub een Bison Pot Roast, Derk had Trout (vis) en ik de Pork Oso Buco met mashed potatoes.

Na het eten, leuk in wat winkeltjes gekeken, wat souvenirs gekocht en weer terug naar onze cabin waar we onderweg weer de uitbarsting zagen!
Bij de cabin nog even buiten gezeten en de kaart bestudeerd voor morgen en op tijd onze bedjes in. Heerlijk een keer zonder airco. Gewoon 2 ramen open met horren ervoor.

Redelijk geslapen vannacht ondanks alle stress en aan de bedden lag het niet, die waren echt lekker. We hebben Tom thuis even gebeld, fijn om hem even te horen! We hebben maar niets verteld over mijn toestand. (dit blog is ook later aangepast, we hebben het maar geheim gehouden)
Ook ’s morgens een pijnstiller genomen van het ziekenhuis want d ibuprofen mag ik niet meer slikken in combi met de bloedverdunners.

Daarna de boel weer gepakt en ontbeten bij een aparte ontbijttent. Iets van Peter’s cafe& Bakery. In elk geval, je hoeft er niet heen.
Daarna gekeken bij Cody’s Old Town met een straatje zoals het vroeger was. We liepen erheen, vonden het van afstand al niet veel en toen we zagen dat we er $8.00 p.p. voor moesten betalen, zijn we snel verder gereden. We blijven tenslotte Hollanders!

Daarna zijn we gaan rijden richting de noordkant van Yellowstone. Ik ben achterin gaan zitten met mijn benen omhoog. Dat leek een goed idee maar al snel word ik zo misselijk dat ik weer voorin ga zitten. Met de airco vol in mijn gezicht en een plastic zak voor mijn neus. We rijden over de  beroemde Beartooth Highway. Lang end maar mén, wat is dat mooi! Bijna niet echt! Huub en Derk zijn op een gegeven moment ook naar sneeuw gaan lopen. Bijzondere ervaring hoor! Foto’s volgen later. 🙂 Helaas zijn het slingerwegen en ik spuug alles van de afgelopen dagen eruit. Wat zonde, ik had mij  zo verheugd op deze mooie route, nu zie ik vrijwel niks…

Old town Cody

Onderweg al bizons en hertjes gezien, zo gaaf!!
Eigenlijk zouden we vandaag al bij de hot springs kijken maar omdat het al best laat was én ik me niet lekker voelde zijn we maar naar het hotel gegaan waar we om 17.00 aan kwamen en heb ik eerst een uur geslapen. Daar knapte ik gelukkig weer iets van op. De mannen zijn samen ergens wat gaan eten. Ik was zo blij dat ik lag….

We zitten overigens weer in een mooi hotel, prachtig uitzicht en op 800 meter ofzo van de noord- ingang van Yellowstone. Morgen zitten we in een cabin zonder internet dus jullie horen minimaal 1 dag niks van ons!

Weer wat beter geslapen. Heerlijk rustig hotel dit, met lekkere bedden.
We hebben de koffers omgepakt zodat iedereen weer weet waar wat in zit. (we hadden de spullen verdeeld over de koffers zodat we in geval van verlies van een koffer, allemaal nog wat aan te trekken zouden hebben. Niet gek gedacht dus aangezien we een koffer kwijt waren…)
Daarna de boel weer in de auto en gaan zoeken naar een ontbijtje. Dat gevonden bij de IHOP (International House Of Pancakes)
Ze hebben ook genoeg keus uit andere dingen dan pancakes gelukkig en het smaakt weer lekker.
Daarna nog even naar de Walmart voor een nieuwe koelbox omdat de piepschuimen van $2.50 het heeft begeven nadat Derk er iets te hard aan gerukt had

Hotelletje

Nu een iets degelijker exemplaar gekocht.
Daarna rond 11.00 uur vertrokken naar Cody. Een lange weg met weinig interessants te zien onderweg. Ook waren er veel “roadworks” dus uiteindelijk pas laat in het hotel aangekomen.

Leuk hotel, lekker kneuterig en een hele vriendelijke ontvangst!
De pijn in mijn kuit gaat niet over en we besluiten naar een apotheek te gaan om te vragen of ze er iets voor hebben. Ik sta in het rek te kijken, terwijl Huub het vraagt aan de apotheker. Die vraagt, “al een paar dagen pijn in je kuit, heb je lang gezeten?” Ja, nogal, in het vliegtuig met overstappen… ” jullie moeten naar het ziekenhuis, het kan trombose zijn. Niet morgen, maar nu!”  Ik schrik er een beetje van, ze is erg stellig. ZE legt ons uit waar we heen moeten. We gaan er braaf direct heen. Het is rond 17.00 uur en eigenlijk zouden we naar een soort voorstelling met cowboys e.d. gaan kijken in het centrum. Dat gaat nu niet door.
In het ziekenhuis is het heel rustig, ik doe mijn verhaal en ze vragen een hoop info over verzekeringen, pasjes e.d. en dan word ik met een rolstoel opgehaald. Een aardige verpleegkundige haalt mij op en ik krijg een soort echo van mijn been. Aan haar gezicht, zie ik al dat het niet goed is. Ik word naar een kamer gebracht waar ook Huub en Derk bij mij mogen zittten. We moeten wachten op de arts voor de uitslag. Daar lig ik dan ineens in het ziekenhuis. Dat ging rap…  Er komt weer een andere verpleegkundige bloed afnemen en nog van alles noteren. Dan komt de arts die ons verteld dat er inderdaad een blood clot in mijn kuit zit. Wanneer die gaat reizen in mijn bloedvaten en in mijn longen komt, ga ik dood. Zo zei hij het. Uhm, oke, slik, bedankt…
Ze gaan meteen beginnen met bloedverdunners en willen me houden ter controle. Ik schiet in de stress. Nee, we zijn op weg naar Yellowstone, alles in gepland! Dit kan niet in de soep lopen. Inmiddels ben ik overgedragen aan een andere arts vanwege de dienstwisseling en er volgt een overleg. Uiteindelijk krijg ik een injectie met bloedverdunners, recepten voor injecties die mijzelf moet toedienen, pijnstillers en een telefoonnummer en e-mailadres van de arts. We mogen verder met onze reis maar ik moet mij elke 3 dagen bij een ziekenhuis melden om bloed te laten prikken. Die uitslag moet dan naar mijn arts worden gestuurd en hij laat mij per e-mail weten of het goed gaat of niet.
Om 20.40 mogen we gaan. Nog net voor 21.00 uur zijn we bij de apotheek van de Walmart en bestellen de medicijnen. Het duurt lang en ze bellen nog met mijn arts. Dan komt de rekening. $900.00 ! De credit card doet moeilijk maar uiteindelijk lukt het om te betalen en hebben we onze spullen.

Nou, dit was een wat andere dag dan wij vanmorgen verwacht hadden.  We hebben het leuke plaatsje Cody eigenlijk niet echt bekeken. Uiteindelijk hebben we bij Bill’s Steak and Chophouse gegeten. We hadden inmiddels flink trek. Zag er erg ongezellig uit maar was wel erg smakelijk.

Ik was echt enorm geschrokken van al het nieuws. Ik maar denken dat het een spier was… Voor de mannen hield ik mij groot maar die nacht heb ik toch wel een traantje gelaten.

Best wel weer lekker geslapen, het wordt steeds iets later. Dit hotel staat bijna aan de weg maar daar hebben we niets van gehoord!
Wel weer pijn in mijn been. Ik loop ’s morgens echt te strompelen tot mijn pilletje gaat werken. Balen hoor, hopelijk wordt het wel beter…
We ontbijten in onze grote kamer met prachtig uitzicht op de bergen. We hebben brood gekocht gisteren met wat belegjes en wat fruit en sap. Daarna bekijken we de kaart en wat foldertjes om te bepalen wat we vandaag nog willen zien.
Rond 10.00 vertrekken we uit dit hotel en gaan het park weer in. We gaan naar het Visitor Center van Beaver Meadows en zien er een saaie info film en kijken in het winkeltje

Hotel in Casper

Daarna door en nu een stuk verder over de trailridge road. Af en toe echt heel eng langs de afgrond. Zou toch lullig zijn, beetje verkeerd sturen en je stort ver naar beneden. Aan het begin van de vakantie is dat toch een beetje jammer.
Maar wat een uitzichten! we stoppen op een gegeven moment ergens met gelijke hoogte met wat sneeuwplekken en het is er ook bijzonder fris en het waait hard!

Rond 12.00 gaan we maar richting uitgang en door naar Casper want dat is nog ruim 400 km.

Het is een eind rijden en de omgeving veranderd regelmatig van rotsen met snelstromende rivieren tot in the middle of nowhere grasvlakten tot weer bergen.
Onderweg stopen we voor koffie en later een ijsje en tegen 18.00 komen we aan bij het Holiday Inn hotel in Casper. Mooi hotel, ruime kamer, erg mooie badkamer en snel internet. Ik heb nu ook wat meer foto’s gezet bij gisteren! Even kijken dus!

Tegen 19.00 uur gaan we naar de Olive Garden. Dit is een bekende keten van Italiaanse restaurants die goed bekend staat. We eten er erg lekker en de bediening is weer bijzonder vriendelijk! Toe hebben ze een tiramisu die voor het eerst eens echt zo is als thuis! Mmm nu even liggen.. Trusten!! x

Weer rommelig geslapen maar toch iets uitgeruster dan gisteren. De airco maakt een mega herrie maar uit is het weer te warm.
Ik heb ontzettende pijn in mijn kuit. Dat had ik al een paar dagen maar loop nu echt mankig. Getsie,ik moet nog een hoop lopen hier.
Om 7.00 staan we toch maar op en na het douchen etc pakken we vast weer een beetje in. Daarna nemen we toch maar het gratis ontbijtje in het hotel. Derk bakt zijn eigen wafel en ze hebben eieren, yoghurtjes, fruit en brood, cakes, danish en bagels. Kortom, we kunnen er even tegen.
Ik neem een ibuprofen in de hoop dat dat helpt en ik weer een beetje kan huppelen straks.

Daarna pakken we de boel verder in en checken we uit .

Uitzicht van het hotel op Rocky Mountain NP

We gaan op weg naar Estes Park maar willen onderweg nog naar een Marshalls, een van onze favo-winkels in the USA.
Precies om 9.30 uur staan we er voor de deur en we kopen weer wat shirts, ook voor Tom nu en leuke RL schoenen voor Derk. Inmiddels lijkt de pil te helpen, mijn been voelt een stuk beter, gelukkig!

Een uur later rijden we verder richting bergen, via Boulder en het plaatsje Nederland naar Estes Park. Wat een prachtige omgeving! Onderweg picknicken we nog ergens tussen de ground squirrels en stoppen af en toe als we iets leuks zien. Rond 14.00 zijn we bij het hotel en we mogen meteen naar de kamer. Deze is groot met tafel met 4 stoelen, een grote bank, bureau, ijskast etc.
We sjouwen de boel weer naar binnen en eten een broodje. Daarna vertrekken we naar het Rocky Mountain National Park wat op 5 minuten afstand zit. We kopen een annual pas die we ook voor de rest van de parken kunnen gebruiken

Derk bij het bord van het plaatsje Nederland

Wow wat een mooi park en errug groot!. We gaan naar Bear Lake wat mooi is en waar weer diverse eekhoorntjes rondrennen. Je merkt dat je op grote hoogte loopt want het kost veel energie. Ze waarschuwen er ook voor hier, je kunt zelfs hoogteziekte krijgen. Rustig aan dus maar.

Daarna rijden we de Trailridge Road, een prachtige weg qua uitzichten. Derk zit te mopperen dat hij nou wel eens iets wil zien, dat groter is dan een eekhoorn. Eerst zien we een marmot, wat een groot beest nog, maar helaas te laat voor een foto.
Dan roept Derk: een Moose! Nou was het geen Moose maar inderdaad wel een prachtig groot mannetjeshert. Wat het precies is, weten we (nog) niet. Edit; het blijkt een Elk te zijn…
We maken wat foto’s en rijden weer door.
We “doen” nog wat uitzichtpunten en rijden naar de plaats Estes Park om wat te gaan eten.
Het is een leuke plaats maar redelijk druk en uiteindelijk valt er niet te parkeren tot we bij een KFC/Taco Bell komen en besluiten om daar dan maar wat te eten.
Daarna halen we nog wat boodschapjes voor het ontbijt bij Safeways en een warmtecreme voor mijn pootje.

Bij het hotel wandelen Huub en ik nog even naar de rivier hierachter. Huub zegt stoer op te blijven tot 23.00 vanavond maar ik tik dit om 21.45 en de mannen liggen al in coma. Maar wel met kleren aan! Dan telt het zeker niet. 😉

Het is nu nl tijd 16.08 en ik heb wifi in het vliegtuig, hoe luxe !
Gisterenavond belde Tom al om 22.15 dat hij weer veilig thuis was met de auto vanuit Brussel, dus we konden met een gerust hart gaan slapen. Snel gedaan ook en om 4.00 uur schrokken we alle 3 wakker toen de wekker ging. Om 4.30 naar beneden, uitgecheckt en hop het klaarstaande busje in, die ook meteen vertrok omdat we de enige waren.

Het hotel waar we 2 nachten gaan slapen.

Het was maar 5 minuten rijden en op het vliegveld hadden we de balie zo gevonden. De rest ging ook voorspoedig en na een uurtje vliegen met British Airlines met ontbijt waren we om 7.00 uur Engelse tijd alweer op Heathrow.
Mooi vliegveld, hoop luxe shops, lekker met de beentjes omhoog gezeten en daarna weer naar gate 31 voor de 2e vlucht. Nu zitten we dus in een groot vliegtuig van American Airlines. Beetje krap maar wel met een leuk entertainment systeem met tientallen films,series, spelletjes etc.
Ik heb net naar identity thief gekeken, leuke film! We hebben al lekker geluncht en we zijn voorzien van een hoop snacks en drankjes. Zo gaat de tijd best snel.
Ik vermoed dat we ruim op tijd aankomen dus hopelijk halen we straks ook de laatste vlucht.
Dan nog ruim 2 uurtjes in wat luxere stoelen en dan zijn we in Denver, yay!

Ahh wat schattig, ruim op tijd, dat dacht ik inderdaad …

Onderweg!

Landing was ook op tijd, daar lag het niet aan. Echter toen we bij de ruimte van de douane aankwamen, stond daar een rij van 500 man alsof we in Disneyworld waren bij een nieuwe attractie inclusief irritant muziekje.
Afijn, wij in de rij en na een half uur waren we nog niet erg opgeschoten. Huub ging de rij uit om bij een medewerker te vragen of we dit zo wel gingen redden omdat om 16.15 uur ons vliegtuig zou vertrekken. Yes, you’ll be fine, no problem, you will make it in time!
Dus wachten, wachten en ruim 2 uur later waren we dan eindelijk bij een mevrouw aangeland die ons verdeelde over de 5 (jaja !) hokjes. Weer gevraagd en ja hoor, ” I guarentee you that you will make it….”  Nou we hadden nog iets minder dan een half uur. Eerst weer alle vragen beantwoorden, waar gaat u heen, blijft u bij elkaar, wanneer vliegt u terug en natuurlijk de foto en de vingerafdrukken.
Toen rennen naar de koffers die bij 3 zouden moeten liggen…geen koffers…vragen…ja die liggen bij 5 t/m 8…..zoeken, ja daar zijn ze bij 8! Daarna weer in een rij, koffers afgeven, dan weer in een rij, spullen weer door de controle, riemen af etc. Oeps nog 10 minuten.
Nu naar gate A8, eerst met een treintje, daarna rennen naar A8, en…..ja net gemist!! GVD!
Mijn hoofd was knalrood en het zweet gutste van mij af en dat voor niks?
We hoorden de grondstewardess zeggen tegen een man voor ons, die ook de vlucht naar Denver had gemist, dat ze hem kon overboeken naar morgen 12.00 maar geen garanties.
Ik zag ons echt al op zoek moeten naar een hotel in Dallas. Ik wil hier niet zijn! Take me away! Snertstad, ik vind het nu al niks.
Afijn, Derk en ik stortten neer op een bank en Huub bleef om de boel te regelen. Komt hij even later terug, “kom we gaan naar gate A35, over een uur gaat ie! ” Whoo, dat valt mee, we mogen hier weg! Van A8 naar A35 blijkt nog een half uur lopen te zijn maar we komen er op tijd aan. Daar bekijken we onze nieuwe tickets en Huub en Derk zitten naast elkaar op 31 A en B en bij mij staat er seat: NO. Volgens de mannen is dit heel erg grappig, ze hebben er lang lol om. Uiteindelijk word ik bij de balie geroepen hebben ze toch nog een seat voor me gevonden. 25F. Okee, Huub, jij vond het grappig, ga jij daar maar zitten, ik ga met Derk achterin, haha. Nou ja, we waren allang blij dat we maar 1,5 uur later zouden aankomen dan gepland. Vlucht ging snel, het was wel ijskoud maar om ongeveer 19.00 Denver tijd zijn we geland. Gelukkig konden we nu meteen door naar de bagage, ja ik zie al een koffer…en nog een en….nee dat was het. Beetje jammer, mijn knalroze koffer zoek!
Tuurlijk, kan er ook wel bij. Koffer als vermist opgeven, ik moest erg nadenken wat er in zit en het adres opgeven van het hotel. Zodra hij er is komen ze ‘m bezorgen. Nou dat hopen we dan maar.

Door naar buiten, met de bus naar Alamo, waar we na wat gezeur over extra verzekeringen (waar we niet intrappen) buiten uit rij H een auto mogen uitkiezen. Er staan er 15, o.a. een Ford Escape, een Yukon, 2 kleinere Chevrolets, 2 minivans en 2 Chevrolets Tahoe, een witte en een zwarte. Nou doe ons die zwarte maar. Koffers erin, past! Okee, inpakken en wegwezen, wat een bak!

Huub is blij, hij rijdt lekker, al moet hij zich nog even over de gebruiksaanwijzing buigen als we in het hotel zijn. Hotel is snel gevonden en er zitten een paar restaurants naast. Het is inmiddels 20.30 uur en we zijn doodmoe maar ook erg hongerig. We kiezen de Applebee’s. O wat een feest, we zijn er weer. Vriendelijk, vrolijk personeel en heerlijk eten!
Daarna naar het hotel waar we een mooie grote kamer krijgen met klein keukentje met ijskast etc. We kunnen ons nog net uitkleden maar daarna vallen we doodmoe rond 22.00 uur in slaap. Voor ons is het 8 uur later, dus 6.00 uur ’s ochtends en we zijn 26 uur op.

Vanmorgen de wekker gezet om om 7.00 uur in te checken voor morgen. Ook hebben we meteen alle boardingpassen kunnen uitprinten, zelfs die voor de 2e en 3e vlucht morgen. We zitten steeds met zijn drietjes naast elkaar op een rij van 3.

Daarna nog eventjes terug in bed, de laatste uurtjes in ons eigen bedje in een maand…..

Rond 10.00 uur toch maar opgestaan. Ik heb toch nog even gestofzuigd zodat Tom ziet hoe ik mijn huis over 4 weken weer terug wil zien. 🙂

Laatste spullen in de koffers, iedereen nog even douchen, Tom laten zien hoe de wasmachine werkt etc. en om 14.00 uur verzamelen we alle spullen en rijden binnen 2 uur naar Novotel Zaventem. Dat was wel heel snel, we hadden op 3 uur gerekend.
Nog even tijd om te relaxen voor we naar een Grieks restaurant in de buurt gaan voor het laatste avondmaal met zijn viertjes, voordat Tom weer met onze auto naar huis rijdt.
Heerlijk buiten op een terras gegeten en met allerlei bloemen om ons heen, waanden wij ons al echt op vakantie, maar dan in Griekenland.
Daarna weer terug naar het hotel waarna Tom met onze auto naar huis vertrekt. Toch wel raar hoor voor het eerst zo lang weg zonder hem. Hopelijk gaat het allemaal goed en vermaakt hij zich ook deze 4 weken.
Pas rond 20.45 uur is hij weg dus dat betekent dat we nog minstens 2 uur wakker moeten blijven voor hij kan bellen dat hij veilig thuis is gekomen.
Morgenochtend hebben we de shuttle besteld om 4.40 uur dus de wekker is om 4.00 gezet!
Dat wordt een hele lange dag dus horen jullie ons pas vrijdag weer!

Na twee eerdere reizen naar Amerika -Californië in 2009 en Florida in 2010- besluiten we in 2013 weer die kant op te gaan. Deze keer willen we graag Yellowstone zien om o.a. wildlife te spotten en ook de Grand Canyon slaan we deze keer niet over. Al in November hebben we een schema klaar en met behulp van tips van het Amerikaforum zetten we de puntjes op i. We vragen 4 weken verlof aan en krijgen gelukkig ook toestemming. Tom (onze oudste van 19) besluit niet mee te gaan. Dus we gaan deze keer alleen met Derk, die in de zomer van 2013 net 16 jaar is.
Dan wordt het wachten op een aanbieding voor tickets en deze vinden we begin januari 2013 bij Connections.be. Wel 2x overstappen, heen in Londen en Dallas en terug in Chicago en Madrid maar dan hebben we die steden toch ook “gedaan” 🙂 Nu kan het hotels boeken ook beginnen. Ik (Marjolein) heb er lol in om te zoeken naar hotels die een redelijk goede score hebben. Deze probeer ik dan voor de beste prijs te krijgen door de diverse sites te checken. De meeste overnachtingen boeken we via Expedia. Die zijn weer gratis te annuleren, zodat we het kunnen omboeken als ik iets beters óf hetzelfde goedkoper vind. Zo is deze rondreis samengesteld en gaan we hier onze belevenissen bijhouden.